Radosna Twórczość 2 :]

Majusia

Dziękuję

niuńka

fajniutki

Ala

no, super

Majusia

Bardzo się cieszę Smile

Ala - kiedy cedeczek? Wink

Ylva

E.. Wrocilam

Paula:)

to chyba nie ten temat?

Anna Z

Ylva witaj, mam nadzieję, że wszystko dobrze. I mam nadzieję, że obmyśliłaś cedeki i wkrótce coś napiszesz.

Halley

Ala superaśne i wierszyk też fajny Maja ;]

Ala

- Witek? Jak z urlopem? – Lena od kilku minut piłowała paznokcie.
- Mam wolny ostatni tydzień.
- Ja mam…
- Od dziesiątego, czyli teraz od poniedziałku.
- Co ja będę robiła przez cały miesiąc?
- Możesz zostawić sobie na styczeń.
- No i co potem zrobię?
- Zaplanowałem kilka… rzeczy na przyszły rok.
- Tak?
- No.
- Jakich?
- A nie powiem.
- Powiedz!
- Surprise.
- Przestań już zmywać i choć tutaj.
Latoszek odłożył ręcznik i usiadł na kanapie. Lena usadowiła mu się na kolanach.
- Dawno nie rozmawialiśmy.
- Wiem.
- Porozmawiaj ze mną.
- O czym?
- Choćby o pogodzie.
- …
- Z Dagmarą wszystko będzie w porządku.
- Martwię się o nią.
- Ale na razie i tak nic nie zrobisz.
- Udało ci się coś wydusić od Jacka?
- Że miał żonę.
- Już nie ma?
- Nie wiem. Najwyraźniej nie.
- Spróbuję coś od niego wydusić.
- Ok.
W milczeniu zjedli kolację. Lena ostatnio bardzo martwiła się o Witka. Ciągle rozmyślał o Dagmarze; rozumiała go, ale jednak gdzieś ukłuła ją nutka zazdrości, że mógłby choć przez chwilę pomyśleć o niej. Chciała też, żeby nieco się rozweselił, bo przez ostatnie miesiące chodził naburmuszony. To też rozumiała, ale ją rozpierała energia, podczas kiedy wszyscy chodzili jak w żałobie.
- Maminki się skończyły.
Latoszek zakrztusił się kanapką.
- Co?
- No już nie ma, puszczają coś innego.
- A.
- BE! Przestańcie! Wiem, że martwisz się o Dag, ale mam dość tego, że chodzisz jakby ci mrówka zdechła! Wszyscy tak łazicie, jak nie wiem! Ja nic nie zrobiłam, a ty się chmurzysz i słowem się do mnie nie odezwiesz, a Dag i tak nic z tego nie ma, bo to ja tutaj siedzę! Mam tego DOSYĆ!
Latoszek przez chwilę wpatrywał się w nią zdziwiony. Później, jakby dotarł do niego sens jej słów, podszedł do niej i objął ją mocno.
- Przepraszam.
- Po prostu… Dagmara nie jest jedyną osobą na świecie… A teraz wszyscy chodzą tacy ponurzy, narzekają wszędzie na wszystko… W maju było tak pięknie…
- Ale teraz jest zima.
- Zima też jest piękna. A na razie tylko wszyscy jęczą, że śnieg pada.
Chociaż Lena przespała całe osiem godzin, to Witek usnął dopiero nad ranem. Przez noc, doszedł do wniosku, że Lena ma jednak ma rację. A mimo, że mróz ściska, to zima potrafi być piękna…
Niedzielę oboje mieli wolną, więc Witek zabrał Lenę na spacer. Ludzie trochę dziwnie spoglądali na tych dwoje ludzi odbijających aniołki w śniegu, ale oni się tym nie przejmowali. A po południu, kiedy Tretter przyszedł do szpitala na dyżur, przed wejściem natknął się na olbrzymiego bałwana ze starą, pękniętą donicą na głowie i czerwonym metalowym prętem dzielnie zastępującym marchewkę. Dostrzegając nieopodal swoich lekarzy toczących nieopodal zaciekłą bitwę śnieżną, uśmiechnął się. Ach, ci młodzi…

Następne za tydzień, bo jade na narty

Halley

super cedek naburmuszony Latoszek skad my to znamy często mu się zdarza Very Happy

wracaj szybko i pisz dalej Smile